ناچار هر که صاحب رویِ نکو بود
هر جا که بگذرد همه چشمی در او بود
ای گل تو نيز شوخي بلبل معاف دار
کان جا که رنگ و بوی بود گفت و گو بود
نفس آرزو کند که تو لب بر لبش نهی
بعد از هزار سال که خاکش سبو بود
پاکيزه روی در همه شهری بود وليک
نه چون تو پاکدامن و پاکيزه خو بود
کيونما
